انعکاس مطبوعات در یزدفردا :اين مطلب در برگيرنده یک نوشته "انعكاس آيينه شماره 143" با عنوان " هتك حرمت زنداني به هر صورت، در اسلام ممنوع است" به قلم مدير مسئول این هفته نامه آقای رضا سلطان زاده است.
اصل 23و 24 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران با صراحت اعلام نموده تفتيش عقايد ممنوع است و هيچ كس را نمي‌توان به صرف داشتن عقيده‌اي مورد تعرض قرارداد، نشريات و مطبوعات هم بر اساس قانون مطبوعات در درج مطالب آزادند مشروط بر آنكه مخل به مباني اسلام يا حقوق عمومي نباشد هم چنين برابر با اصل 26و 27 قانون اساسي نمي‌توان كسي را از شركت در مراسم احزاب و جمعيت‌ها و انجمن‌هاي سياسي و صنفي و انجمن‌هاي اسلامي يا اقليت‌هاي ديني شناخته شده منع كرد يا مجبور به شركت در آنها نمود، ضمناً تشكيل اجتماعات و راهپيمايي بدون حمل سلاح و به شرط آنكه مخل به مباني اسلام نباشد آزاد است.
هر گاه فردي در اثر انجام عمل خلافي سر و كارش به دادگستري افتاد ودر نهايت به خاطر رفتار غيرقانوني به زندان محكوم گريد بنا به اصل سي ونهم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران «هتك حرمت و حيثيت كسي كه به حكم قانون دستگير،بازداشت، زندان يا تبعيد شده به هر صورت كه باشد ممنوع و موجب مجازات است.»
از جمله وظيفه‌هاي بسيار سنگين كه دين اسلام به آن اهتمام ورزيده نگهداري « حرمت‌ها و آبروي مسلمين» و پرهيز از جستجو و تفتيش عقايد مردم و اسرار آنان است بنابراين تجسس و خبرجويي از اندرون زندگي شخصي مردم و امور پنهاني آنان جايز نيست و به هيچ كس اجازه داده نشده است كه اسرار و لغزش‌هاي مردم را پخش وافشا كنند بر پايه اين دو اصل و شالوده استوار(يعني حرمت تجسس و حرمت پخش اسرار شخصي مردم) است كه زندگي توده‌هاي مردم بنيان گذاري شده است.
حتي مجبور ساختن زندانيان به انجام مصاحبه تلويزيوني به سبكي كه در روزگار ما رايج مي‌باشد از نظر شرع حرام است ،چون موجب تحقير و درهم شكستن شخصيت اجتماعي آنان مي‌گردد و شارع مقدس هم به اين امر رضايت نداده است.
حبس در شريعت اسلام، نگهداشتن انسان در جاي تنگ نيست، بلكه تعويق شخص و جلوگيري او از تصرف آزادي مي‌باشد كه واجب است از شكنجه و آزار به دور باشد. امام علي ( ع) در مورد ابن ملجم جنايتكار و قاتل خويش سفارش كرد: اين اسير را حبس كنيد و خوراكش دهيد و او را زيبا نگه داريد.
وقتي حضرت علي(ع) شهيد شد در كشور پهناور او فقط يك نفر زنداني وجود داشت و آن ابن ملجم قاتل آنحضرت بوده كه در خانه خود به طرز مطلوبي نگهداري مي‌شد، و وقتي امام(ع) شهيد گشت و موج خشم ملت از قاتل او كوفه رامي لرزانيد مورد قصاص قرار گرفت، ولي در همين شهر كوفه وقتي حجاج به حكمراني رسيد، در تحيكم زورو ظلم امويان كه نه از مردم بودند و نه براي مردم مي‌كوشيدند، زندان بزرگي وجود داشت كه تعداد زندانيان آنجا را تاريخ نويسان يكصدهزار مرد و زن گزارش كرده اند.
درباره رعايت حال زندانيان و اهتمام در مورد آنها، در شريعت اسلام مقرراتي معين شده كه مستلزم حفظ حقوق زندانيان و خوشرفتاري با آنان است كه البته در اين خصوص كيفيت عمل امام علي (ع) در اين مجال، پايه و اساسي است كه فقهاي مسلمين بر روي آن بنيانگذاري كرده‌اند، آن حضرت پايه گذار انديشه ايجاد زندان اصلاحي در تاريخ بشريت است كه مصادر تاريخي در اين مورد كيفيت رفتار آن حضرت را با زندانيان و اين كه چگونه براي آنان حقي قائل مي‌شده و حال آنان را مراعات مي‌كرده است مفصلاً براي ما بيان نموده است.
تأليفات فقهاي مسلمين نشانگر اين معني است كه، در مورد زندان انفرادي، مذهبي از مذاهب اسلامي آن را تجويز نكرده‌اند به جز روايتي كه صاحب كتاب دعائم الاسلام نقل كرده است كه آن روايت هم در اثبات مطلوب كافي به نظر نمي‌رسد.
-رسول اكرم (ص)زندانيان را در خانه‌هاي معمولي كه ساير مردم در آنجا سكونت داشتند حبس مي‌فرمود كه در آنجا، نور و وسعت به اندازه كافي وجود داشت . همانطوركه اسيران جنگي را – كه حكم آنها اعدام بود به خانه‌هاي صحابه تقسيم مي‌نمود و در خانه‌هاي معمولي زنداني مي‌كرد.
پس از گذشت قرن‌ها از صدر اسلام و عنايت ويژه‌اي كه قوانين شرع درباره زندانيان صادر نموده بود مجموعه قوانيني در سال 1955 ميلادي در شهر ژنو از طرف سازمان ملل متحد پيرامون چگونگي رفتار با زندانيان تصويب شد كه به مواردي از آن اشاره مي‌شود.
- تصريح شده است كه بايد گروه زندانيان از نظر سن و جنسيت و سابقه بزهكاري و علت حبس و كيفيت رفتار با آنها به دسته‌هاي مشخصي تقسيم شوند.
- تاكيد مي‌كند كه حمام هايي براي زندانيان ترتيب داده شود كه ميزان سرما و گرما در فصول چهارگانه سال در آنها رعايت شده باشد و حداقل هفته‌اي يك بار زنداني بتواند از آن استفاده كند.
با كمال تاسف عده‌اي به نام خليفه مسلمانان با داشتن زندانهاي مخوف، ستمگريهايي روا مي‌داشتند و در نتيجه نام ننگي براي خود به جاي گذاشتند و مورد لعن ونفرين بشريت قرار گرفته‌اند كه جهت اطلاع خوانندگان نمونه هايي از آنها درج مي‌گردد.
معاويه بندگان شايسته خدا را مظلومانه مي‌كشت و يا زنده زنده آنان را دفن مي‌كرد و سرها را قطع نموده براي زنان زنداني آنها مي‌فرستاد، تبعيد مي‌نمود، در زيرزمين زنداني مي‌كرد و دست و پا مي‌بريد اينگونه كارها را با دوستان علي ( ع) پس از بيعت نمودن آنان، انجام مي‌داد.
زندان حجاج منحصر به ديواري بود كه اطراف زندانيان كشيده بودند و نمي‌گذاشتند كه از آنجا خارج گردند و سقفي نداشت، آنگاه كه زندانيان از شدت گرما زير سايه ديوار ميرفتند پاسبانان با سنگ آنها را از ديوار دور مي‌كردند حجاج به اين زندانيان ناني مي‌داد كه از جو تهيه شده و مخلوط به خاكستر و نمك بود و هر زنداني چند صباحي بيشتر نمي‌ماند، كه برنگ سياهان زنگي درمي آمد .
در تنظيم اين مقاله از قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران و جلد چهارم مباني فقهي حكومت اسلامي تاليف آيت‌الله منتظري و كتاب احكام السجون تاليف دكتر شيخ احمد وائلي ترجمه محمد حسن بكايي خوئي و كتاب شيعه و زمامداران خود سر تاليف استاد محمد جواد مغنيه ترجمه مصطفي زماني چاپ (1343) استفاده شده است.
یزدفردا
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
پنجشنبه 16,مه,2024